Ik was in Cadzand aan het strand
getuige van een misverstand,
toen ik twee golven hoorde spreken
precies voordat ze zouden breken.
De ene riep: Het is gedaan,
we zullen hier te pletter slaan!
De ander zei beslist: Welnee,
je bent geen golf, je bent de zee.

Hein Stufkens

welkom

Dit gedichtje verwoordt voor mij precies waar we in ons mens-zijn het meest mee worstelen: onze kwetsbaarheid.
Waar de golf bang is om te breken, zijn wij dikwijls bang om te falen, om afgewezen te worden, niet goed genoeg te zijn…
Maar in het angstig voorkomen daarvan beperken we onszelf, en vergeten we wie we zijn.
Kwetsbaarheid is je natuurlijke staat, net zoals de zee dat is voor de golf. Je kunt die in plaats van haar te ontkennen of verbergen ook leren omarmen en liefhebben.     

Spreekt dit je aan? Klik voor meer informatie dan eens door naar wat ik je hierin kan aanbieden:
-  voice dialogue / internal family systems (individueel traject)
-  groepstraining mindfulness
-  groepstraining (zelf)compassie

Ik hoop je te mogen begroeten,
Laura Las