Dit gedichtje verwoordt voor mij precies waar we in ons mens-zijn het meest mee worstelen: onze kwetsbaarheid.
Waar de golf bang is om te breken, zijn wij dikwijls bang om te falen, om afgewezen te worden, niet goed genoeg te zijn…
Maar in het angstig voorkomen daarvan beperken we onszelf, en vergeten we wie we zijn.
Kwetsbaarheid is je natuurlijke staat, net zoals de zee dat is voor de golf. Je kunt die in plaats van haar te ontkennen of verbergen ook leren omarmen en liefhebben. Â Â Â Â
Spreekt dit je aan? Klik voor meer informatie dan eens door naar wat ik je hierin kan aanbieden:
-Â voice dialogue / internal family systems (individueel traject)
-Â groepstraining mindfulness
-Â groepstraining (zelf)compassie
Ik hoop je te mogen begroeten,
Laura Las